ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ…

Ο Δημήτρης Ρέππας, είπε λάθος πράγματα τη σωστή στιγμή. Είπε πως η χώρα δεν μπορεί να κυλήσει στην ανομία και εννοούσε τα κινήματα που αναπτύσσονται κάτω από τη λογική και το σύνθημα «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω». Ναι είναι ανάγκη του κόσμου να ακούει τώρα τέτοιες δηλώσεις, αλλά όχι να έχουν αυτό το περιεχόμενο.

Πρώτο: Η ανομία δεν δημιουργήθηκε τώρα από τους «τζαμπατζήδες» όπως τους αποκαλούν πολλοί υποτιμητικά. Η ανομία υπάρχει ως τρόπος λειτουργίας του κράτους, με ευθύνη αυτών που δεν θέλουν να εφαρμόσουν τους νόμους. Μπορώ να θυμίσω αυθαίρετα στις παραλίες που δεν γκρεμίζονται, σκάνδαλα υπουργών που παραγράφηκαν με τον νόμο «περί μη ευθύνης», χρωστούμενα σε ΙΚΑ, Εφορίες που δεν εισπράχτηκαν ποτέ από τους συνδαιτυμόνες της εξουσίας (αλήθεια πόσοι υπουργοί και βουλευτές μπαινόβγαιναν στα gala του κυρίου EXPRESS SERVICE;)

Δεύτερο: Το μεγαλύτερο κίνημα των τζαμπατζήδων, ποτίζεται με τα κοκτέιλ στα σαλόνια της εξουσίας. Βιομήχανοι και Τραπεζίτες. Δεν θα πω τα γνωστά, «αν και πόσο έχουν πληρώσει». Δείτε τα κέρδη των τραπεζών. Δεν τους αγγίζετε με το επιχείρημα της αναστάτωσης στην αγορά (γιατί άραγε οι εραστές της «αγοράς» δεν την αφήνουν να αυτορυθμιστεί αλλά κλαίνε;). Τους επιδοτείτε μάλιστα για να διατηρηθεί η ρευστότητα. Αλήθεια όμως, ποιούς δανειοδοτούν οι τράπεζες και με ποιά εχέγγυα; Τους επαγγελματίες που προσπαθούν να σωθούν; Ένα από τα κανάλια της χώρας είναι έτοιμο να κλείσει. Πίσω από τα χρέη του υπάρχουν δάνεια 100 φορές πάνω από την χρηματιστηριακή του αξία. Ποιός τα έδωσε και γιατί; Με τι εγγυήσεις; Αυτό εννοείται ρευστότητα στην αγορά; Ποιοί λοιπόν είναι οι τζαμπατζήδες;

Τρίτο: Οι Νόμοι κάθε φορά είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών. Εκφράζουν με την αλλαγή τους , τις ανάγκες και την ωριμότητα του κοινωνικού συνόλου και της ίδιας της πολιτικής. Κανένας για παράδειγμα δεν μπορεί να διανοηθεί σήμερα ,πως είναι δυνατόν να συμβεί αυτό που συνέβαινε πριν το 1981, να κουβαλάνε μέσα σε σεντόνια στο Αστυνομικό Τμήμα ζευγάρια, που είχαν διαπράξει το ποινικό αδίκημα της μοιχείας. Ευτυχώς (και για αρκετούς πολιτικούς φαντάζομαι) ο νόμος άλλαξε. Αυτό λοιπόν που φαντάζει σήμερα ανομία, μπορεί να είναι η ανάγκη να δείτε διαφορετικά την πολιτική σας και ποιούς αλήθεια εξυπηρετούν οι νόμοι σας. Δέχομαι και εγώ να αναλάβω με την εγγύηση του κράτους , να πάρω τραπεζικό δάνειο, χωρίς να βάλω μία, και να κατασκευάσω δρόμο σε όποιο μέρος της Ελλάδας θέλετε, εισπράττοντας διόδια. Αυτό λοιπόν που λέτε νόμο, είναι μια σκανδαλώδης σύμβαση που ενοχλεί. Επίσης όταν ακριβαίνεις την βενζίνη, και προσπαθείς να δημιουργήσεις στροφή προς την μαζική πράσινη συγκοινωνία,δεν ακριβαίνεις τα εισιτήρια. Μάλλον τα φτηναίνεις

Τέταρτο: Όταν αναπτύσσονται μαζικές συμπεριφορές και κινήματα γύρω από ένα θέμα, τότε υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Και ίσως πρέπει να το δείτε. Δεν φταίνε οι τζαμπατζήδες, όπως δεν έφταιγαν κάποτε οι «μακρυμάλληδες», οι «αναρχικοί»,οι «κομμουνιστοσυμμορίται»… Αυτές τις μέρες, το μέλος της Σοσιαλιστική Διεθνούς, Χόσνι Μουμπάρακ, εμπεδώνει μάλλον, αυτή την διάσταση της πολιτικής.
Χρειάζεται εν κατακλείδι πολύ μεγάλη προσοχή, απέναντι στις κοινωνικές αντιδράσεις και τα κινήματα «δεν πληρώνω δεν πληρώνω», να μην αντιτάξετε το καταστροφικό κίνημα «δεν ακούω, δεν ακούω».

ΥΓ: Αλήθεια κύριε Ρέππα, ποιός είναι μεγαλύτερος τζαμπατζής; Ο πιτσιρικάς που δεν χτυπάει το εισιτήριο στο μετρό ή η υφυπουργός κυρία Τζάγκρη που συνέταξε ,σύμφωνα με το ΕΘΝΟΣ, ένα κάρο χαρτιά για να εισπράξει από το υπουργείο 29 ευρώ που έδωσε για να φιλοξενηθεί στην αίθουσα VIP του αεροδρομίου;

Γραφει ο Κώστας Βαξεβάνης