- Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης
Όλοι εμείς που, εδώ και πολύ καιρό φωνάζαμε (με «φωνή βοώντος εν τη ερήμω») για τη λάθος πορεία του σκάφους και για την ανάγκη εκπαραθυρώσεως όλου του καθεστώτος πολιτικού συστήματος και επαναπροσδιορισμό της λειτουργίας της Δημοκρατίας μας, νοιώθουμε δικαιωμένοι για την αναγνώριση της Αλήθειας που εκφράζαμε, μέσα από τις σημειώσεις (άρθρα) μας στα ηλεκτρονικά fora.
Με κυβέρνηση (τότε) το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας(;) πολύ πριν ακόμη η κυβέρνηση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού(;) Κινήματος καθίσει στη ράχη μας το «ΔΝΤ & Σία», είχαμε εντοπίσει τη διολίσθηση της Δημοκρατίας μας σε μία κομματοκρατούμενη, πολιτική και Οικονομική Ολιγαρχία και είχαμε προβλέψει με βεβαιότητα και ακρίβεια τη μοιραία πορεία προς την καταστροφή που σήμερα ζούμε, καθώς η κοινωνία μας, υπνωτισμένη από την υπνοφόρο προπαγάνδα του συστήματος, εγκαθιστούσε, κάθε φορά, με ακρίβεια Ελβετικού Ωρολογιού, τον εκάστοτε πρώην αποτυχημένο διαχειριστή, υπόδικο και ένοχο της τερατώδους διασπάθισης του Δημόσιου πλούτου, να διαχειριστεί πάλι τις τύχες της.
Αυτό, βέβαια, αποτελεί (μέσα στη θλίψη του κατεστραμμένου, την οργή του ξεφτυλιζόμενου και την απελπισία του αδύναμου να παρέμβει, πολίτη) μία προσωπική ικανοποίηση από την σωστή πρόβλεψη, αλλά είναι αμελητέας σημασίας.
Εκείνο που έχει σημασία, είναι ότι η βαριά σφραγίδα ενός ζώντος γίγαντα της ιστορίας της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας, έχει σφραγίσει τη θέληση του κοινωνικού εκείνου ρεύματος που βλέπει τα πράγματα χωρίς κομματικές παρωπίδες και δουλείες. Του υπαρκτού κοινωνικού ρεύματος που βλέπει την Αληθινή εικόνα των πραγμάτων και όχι αυτή που κατασκευάζει η μπλέ, κόκκινη, πράσινη προπαγάνδα του καθεστώτος πολιτικού συστήματος. Που αντιλαμβάνεται ότι στην πτώχευση (που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτιστική, κοινωνική και, τελικά, πολιτική) έχουμε οδηγηθεί από το σύνολο του πολιτικού κατεστημένου, με κυρίαρχους τα δύο «κόμματα εξουσίας» και (εκούσιους ή ακούσιους) συμπαραστάτες, τα άλλα.
Του ρεύματος που αντιλαμβάνεται ότι, η μόνη λογική έξοδος από το τέλμα αυτής της ποικιλόμορφης πτώχευσης, είναι η απαλλαγή της κοινωνίας μας από τον σφιχτό (και, αποδεδειγμένα, θανατηφόρο) εναγκαλισμό της από τους ίδιους τους ένοχους της καταστροφής της.
Αυτή την απλή Αλήθεια διατύπωσε ο Μίκης Θεοδωράκης και έριξε τη βαριά σκιά του επάνω σ’ αυτή την προσπάθεια ανάπτυξης του νέου αυτού αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Πολύ σοφά, αυτό το «κίνημα ανεξάρτητων πολιτών», ο Μεγάλος Μίκης το ονόμασε «ΣΠΙΘΑ», διότι η σπίθα είναι η αρχική φωτίτσα που, είτε διαρκεί λίγο, πολύ λίγο, είτε μεταδίδεται και ανάβει άλλες σπίθες που γίνονται φλόγα που, αν ανάψει σε εύφλεκτο περιβάλλον, γίνεται πυρκαγιά, ικανή να κατακάψει ότι βρει μπροστά της.
Και, ας μη ξεχνούμε ότι καμία πυρκαγιά δεν ξεκινά με το μέγεθος της πυρκαγιάς.
Όλες, μα όλες, ξεκινούν από μία σπίθα. Ένα πράγμα χρειάζεται για να γίνει η σπίθα, φλόγα: Ένα μικρό φύσημα.
Αυτό περιμένει η «ΣΠΙΘΑ» από κάθε Έλληνα και Ελληνίδα. Να φυσήξει τη Σπίθα που άναψε ο Μίκης.
Αν εσύ περιμένεις να δεις ποιος θα φυσήξει τη Σπίθα, αυτή θα σβήσει. Και, δεν θα φταίει ο Μίκης. Θα φταίμε εμείς που δεν φυσήξαμε, όσο δυνατά μπορούσε ο καθ’ ένας μας.
Και τότε, αν σβήσει αυτή η Σπίθα και το καθεστώς πολιτικό σύστημα, η μεταμφιεσμένη σε Δημοκρατία, Ολιγαρχία που μας κυβερνά, συνεχίσει τον καταστροφικό δρόμο, επάνω στον οποίο, ήδη, βαδίζουμε, θα πέσει η παγωνιά της πλήρους ερήμωσης που θα προέλθει από το πλήρες ξεπούλημα κάθε ίχνους του (μεγάλου) εθνικού πλούτου που (ακόμη) έχουμε και ήδη η παράδοσή του «έναντι πινακίου φακής», αποτελεί πεδίο διαπραγματεύσεων με τους δανειστές μας και τα τσιράκια τους, εγχώρια ή αλλοδαπά.
Οι δρόμοι του μέλλοντος της Ελληνικής κοινωνίας, είναι δύο: Ο δρόμος της παγωνιάς στον οποίο ήδη μας οδηγεί το καθεστώς πολιτικό σύστημα και ο δρόμος της φωτιάς, που προτείνει ο Μεγάλος Μίκης.
Η αδράνειά σου οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον δρόμο της παγωνιάς. Ο άλλος δρόμος, αυτός της φωτιάς, χρειάζεται το φύσημά σου, δηλαδή τη συμμετοχή σου.
Σ’ αυτό τον αγώνα, που ήδη άρχισε, καλείται κάθε Έλληνας / Ελληνίδα, να δώσει την πνοή του, όλη του τη δύναμη και ενέργειά του, μέσα από το φύσημά του στη «Σπίθα» που άναψε ο Μεγάλος Μίκης.
Και, επειδή από ‘δώ και πέρα τα σημειώματά μου που αναρτώνται σε bloggs παύουν να είναι απλώς καταγγελτικά και περιγραφικά της εφιαλτικής κατάστασης που βιώνουμε, όποιος θέλει να πάρει μέρος σε αυτό τον αγώνα και να προσφέρει το δικό του φύσημα στη «Σπίθα» που άναψε ο Μεγάλος Μίκης, δεν έχει παρά να στείλει ένα σημείωμα στο othonj3@gmail.com .
Εμείς είμαστε αυτός που περιμένουμε. Εμείς είμαστε αυτό που θέλουμε.
* Η προηγούμενη αιτηση του Όθωνα στις 11 Οκτ. 2010
Αίτημα προς τον Μίκη Θεοδωράκη
Το κείμενο που ακολουθεί είναι μία πρόταση του Όθωνα Ιακωβίδη προς τον Μίκη Θεοδωράκη. Είναι ένα κάλεσμα από τους Έλληνες στον άνθρωπο που έγραψε ιστορία και που η ιστορία τον καλεί και πάλι για να τον τιμήσει. Το καθεστώς Παπανδρέου - ΔΝΤ προσπάθησε να αχρηστεύσει τον Μίκη, όταν φωτογραφήθηκε μαζί με τον Ερντογάν... Το καθεστώς προσπαθεί να δωροδοκήσει τον άνθρωπο Μίκη, ετοιμάζοντας κινηματογραφική ταινία για την ζωή του... Το καθεστώς προσπαθεί να αποκαθηλώσει την μορφή του αγωνιστή και να τον τοποθετήσει στη θέση του ραγιά. Στη δύση της ζωής του, αλλά ταυτόχρονα και στην κορύφωση της δύναμής του, ο Μίκης Θεοδωράκης καλείται να γίνει η αιχμή του δόρατος που θα διαλύσει την συμμορία των διεθνών κλεπτοκρατών που έχουν καταπέσει στην χώρα και την διαλύουν όπως οι ακρίδες το γόνιμο χωράφι.
Ο Όθωνας Ιακωβίδης τολμά να χτυπήσει την πόρτα του μεγάλου Έλληνα συνθέτη και να του μεταφέρει τον πόθο των Ελλήνων. Ο άνθρωπος Μίκης θεοδωράκης, σήμερα καλείται να ξεπεράσει τον εαυτό του, τις ανθρώπινες αδυναμίες και να δώσει το παράδειγμα της αντίστασης σε όλους μας απέναντι τους σύγχρονους κατακτητές. Ευελπιστούμε το κείμενο που ακολουθεί να φτάσει στον αγωνιστή Μίκη Θεοδωράκη κι αυτός με τη σειρά του να σημάνει το τέλος της εξουσίας των μαθητευόμενων μάγων που υποθηκεύει τη χώρα.
Δεν τελείωσε η θητεία,
στρατιώτη Θεοδωράκη.
Μας χρωστάς ένα δωράκι:
Την Ελλήνων μαθητεία
στην αντίσταση. Στη μνεία.
Το χρειάζετ’ η πατρίδα
καθώς έπεσ’ η ακρίδα
των ορδών των τοκογλύφων,
των ληστάρχων και των λύκων.
Παίξε πάλι τα δικά σου.
Κούρδισε τα όργανα
και με τα επικά σου,
ζωντάνεψε τ’ανόργανα
κι’ άναψε πάλι το δαυλό
με τον μαγικό σου αυλό.
Δώσε στο μπουζούκι φθόγγο,
και στη Λευτεριά μας όγκο
κι όρτσα στης ψυχής το λόγο.
Βγάλε τα παλληκάρια,
της χώρας τα βλαστάρια,
πάνω στα δικά σου χνάρια.
Μεγάλε Μίκη,
φέρε πάλι πρωτοβρόχι
για μια ακόμα νίκη.
Και, μη πεις όχι .
Σ’ έχουμε πάλι ανάγκη.
Η πατρίδα, στο φαράγγι.
Μεγάλε μας Μίκη,
Μετά το έμμετρο αυτό προσκλητήριο, (που ξεπήδησε αυθόρμητα από ψυχής), επέτρεψέ μου να υποβάλλω ένα αίτημα των Ελλήνων που συμμερίζονται τις δικές σου σκέψεις. Αυτές που διατυπώνεις πρόσφατα, μετά την άλωση της Εθνικής Ανεξαρτησίας στον πλέον στρατηγικό ζωτικό χώρο της πατρίδας, αυτόν της Εθνικής Οικονομίας μας.
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε εκτενώς στο μέγεθος της καταστροφικής πρακτικής που ασκήθηκε από όλα τα κόμματα του καθεστώτος πολιτικού συστήματος (όχι, βέβαια, στον ίδιο βαθμό) για να φθάσουμε στην οικονομική πτώχευση και στην κοινωνική τελμάτωση που ζούμε στις μέρες μας.
Τα είπες όλα, με τη λέξη «κατοχή».
Αυτό, όμως, που έχει αυτή τη στιγμή αξία, δεν είναι η περιγραφή της αιχμαλωσίας μας και η αποκάλυψη των ενόχων. Αυτά, πρέπει να ακολουθήσουν το πρωτεύον.
Αυτό που έχει αυτή τη στιγμή αξία, είναι η επανάκτηση της παραδομένης Εθνικής Ανεξαρτησίας μας, και του χαμένου τμήματος της Ελευθερίας μας στη διαχείριση του Εθνικού πλούτου μας (παρόντος και μέλλοντος), που παραδόθηκε με αντάλλαγμα τη σωτηρία του ένοχου καθεστώτος πολιτικού συστήματος.
Για την επανάκτηση αυτή, χρειάζεται μία μόνο προϋπόθεση: Η λαϊκή απαίτηση γι’ αυτό.
Αυτή υπάρχει. Το δείχνουν όλες οι έγκυρες δημοσκοπήσεις.
Λείπει, όμως, η έκφρασή της μέσα από μία πολιτική δύναμη. Μία ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ που, αρχικά θα συσπειρώσει και μετά θα εκτινάξει αυτή την (υπάρχουσα) τεράστια δύναμη, ώστε να κατακτήσει δύο τινα:
- Την επανάκτηση της χαμένης Ελευθερίας μας στη διαχείριση του Εθνικού πλούτου μας.
- Την «εκ βάθρων» αναδιαμόρφωση της λειτουργίας της Δημοκρατίας μας, ώστε να μην επιτρέψει ξανά τα φαινόμενα οικογενειοκρατούμενης ολιγαρχίας (πολιτικής και οικονομικής) να φαλκιδεύσουν τη δημοκρατική λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα την πτώχευση του κράτους και τη δυστυχία της κοινωνίας μας.
Εννοείται ότι σε αυτή τη νέα πολιτική δύναμη, δεν έχει θέση κανένα πρόσωπο και μηχανισμός του καθεστώτος διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.
Στο σημείο αυτό καλείσαι (από το συντριπτικό ποσοστό του 80% της Ελληνικής κοινωνίας που αποδοκιμάζει το καθεστώς πολιτικό σύστημα) να βοηθήσεις.
Είσαι ο μόνος που μπορεί να το κάνει, δηλαδή να καλέσει τα κατάλληλα πρόσωπα για να συμπράξουν στη δημιουργία της απαιτούμενης (από τη συγκυρία) ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ. Και είσαι ο μόνος, διότι, πέρα από τη γνώση προσώπων και πραγμάτων, διαθέτεις, μόνο εσύ, όλες τις προϋποθέσεις γι’ αυτή την αποστολή: το αδιαμφισβήτητο Δημοκρατικό φρόνημα, το πελώριο πατριωτικό ανάστημα, την αναντίρρητη αποδοχή της αποδεδειγμένης πολιτικής ανιδιοτέλειας.
Στα μαύρα χρόνια της αστυνομοκρατίας και της χούντας, ενσάρκωσες τον εθνικό "μαγικό αυλητή", που κράτησε όρθια την Ελληνική καρδιά και ψυχή.
Η μοίρα σου το φέρνει έτσι, και σου προσφέρεται η δυνατότητα, πριν πας στο ραντεβού σου με τους άλλους μεγάλους μας, να δώσεις ένα «φιλί ζωής» στο μεγάλο σου έρωτα, τη Δημοκρατική Ελευθερία, δηλαδή την Ελλάδα.
Είσαι πολύ τυχερός, γιατί τέτοιο φιλί σε αυτή τη Θεία ύπαρξη, πολύ λίγοι θνητοί μπορεί να έχουν γευτεί.
Εμείς, που απλώς θα το δούμε, θα είμαστε εξ ίσου τυχεροί γιατί θα βιώσουμε, στο εγγύς μέλλον, τη νέα, ανανεωμένη και καλύτερη ζωή, προοπτική και μέλλον, που αυτό το φιλί θα δώσει στην πατρίδα.
Όθων Ιακωβίδης
Υ/Γ: Όποιος έχει πρόσβαση στο μεγάλο Μίκη, παρακαλείται να του μεταφέρει το παραπάνω μήνυμα.
Posts
0 comments:
Post a Comment