Πρθ: Fwd: ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΣΕΙΡΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ...

To εχω διαβασει και ετσι

"Πρώτα ήρθαν για τους Δημοσίους μικροϋπαλλήλους και συνταξιούχους,
αλλά δεν ήμουν δημόσιος και δεν μίλησα (αλλώστε ολοι τους κατέστρεψαν τον τόπο).
Μετά ήρθαν για τους ταξιτζήδες και φορτηγατζηδες, αλλά εγω δεν ειχα ποτε άδεια οπότε δεν μίλησα (άλλωστε ολοι τους έχουν εκατομμύρια).
Μετά ήρθαν για τους μαθητές και τους σπουδαστές, αλλά δεν ήμουν τέτοιος ούτε είχα παιδιά σε αυτή την ηλικία οπότε δεν μίλησα (άλλωστε όλα τους είναι κωλόπαιδα).
Μετά άρχιζαν να κυνηγάνε ξένους και μετανάστες, αλλά δεν ήμουν μετανάστης και δεν μίλησα  (άλλωστε όλοι τους ειναι κλέφτες και βιαστές).
Μετά άρχισαν να φυλακίζουν διαδηλωτες και όσους συγκρούονταν,
αλλά εγώ δεν διαδήλωνα πότε και δεν μίλησα (άλλωστε όλοι τους, μου κλέινουν τους δρόμους και σπάνε οτι βρουν).
Όταν έφτασαν και για εμένα ...απλά δεν είχε μείνει κανείς για να μιλήσει για εμένα...(άλλωστε κιεγω κανεναν δεν βοήθησα)."

2011/11/29

Θα έρθει και η σειρά σου.
Αν νομίζεις ότι το καθεστώς θα κάνει εξαίρεση για σένα, να διαβάζεις κάθε πρωί το ακόλουθο κείμενο μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι θα έρθει και η σειρά σου. Τότε όμως θα είναι αργά!

Όταν το 1937 ο Γερμανός πάστορας Martin Niemoller (Μάρτιν Νίμελερ), έγραφε ένα ποίημα, όπου περιέγραφε τις συνέπειες τής «απάθειας» του για τα όσα διαδραματίζονταν στην Ναζιστική Γερμανία, αμφιβάλω εάν καταλάβαινε ότι στην ουσία περιέγραφε «Το σύνδρομο του Θεατή» και τη διαχρονικά γενικευμένη απόδοσή του  σε όλες τις μορφές του κοινωνικού και πολιτικού βίου.

Περιέγραφε βιωματικά ο Martin Niemoller:

Στη Γερμανία οι ναζιστές πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.

 

   Μετά ήρθαν για τους Εβραίους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.

 

   Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.

   Μετά ήρθαν για τους καθολικούς, εγώ ήμουν προτεστάντης και γιʼ αυτό δεν μίλησα.

  

   Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε δεν είχε μείνει πια κανείς, να μιλήσει για κανέναν." 

 Σήμερα, παραφρασμένο θα μπορούσε να αποδοθεί, για όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας:

  "Πρώτα ήρθαν για τους stagers κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν stager.

   Έπειτα ήρθαν για τους συνταξιούχους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνταξιούχος.

   Κατόπιν ήρθαν για τους δημοσίους υπαλλήλους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν δημόσιος υπάλληλος.

   Στη συνέχεια ήρθαν για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και πάλι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν ιδιωτικός υπάλληλος.  
   Μετά για τους φορτηγατζήδες, μετά για τους φαρμακοποιούς, μετά για τους ταξιτζήδες, ...

 

  Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε πια, δεν είχε απομείνει κανείς για να μιλήσει....