Μίκης Θεοδωράκης: Φάρος στη φουρτούνα

• Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Όποιος βλέπει τον Μίκη Θεοδωράκη, φορώντας κομματικά γυαλιά, τον βλέπει παραμορφωτικά, δηλαδή όχι όπως πραγματικά είναι.
Ο Μίκης ήταν πάντοτε αταλάντευτος στην ίδια θέση, αυτή του μαχητή της Δημοκρατικής Ελευθερίας. Και , ας μη μας διαφεύγει ότι δεν υπάρχει Δεξιά ή Αριστερή Ελευθερία ούτε Δεξιά ή Αριστερή Δημοκρατία.
Η Δημοκρατία είναι μία.

Όταν μπαίνει η διεκδίκηση της «Δεξιάς» ή «Αριστεράς» μονοπώλησής της, τότε έχουμε
μονομερή απόκλιση της Δημοκρατίας προς τα εδώ ή προς τα εκεί και τότε η Δημοκρατία «μπατάρει». Έχουμε δει το πώς λειτουργεί η «Δεξιά Δημοκρατία» στις διάφορες «μπανανίες» της Λατινικής Αμερικής, και έχουμε δει το πώς λειτουργεί η «Αριστερή Δημοκρατία» στα μονοκομματικά καθεστώτα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Η Δημοκρατία, δηλαδή η λειτουργία της κοινωνίας με γνώμονα το αέναο κυνήγι της κοινωνικής τελειότητας (ισονομία-ισηγορία-αξιοκρατία-αλληλεγγύη-ασφάλεια και εξασφάλισης μίας ευχάριστης ζωής για όλη την κοινωνία) δεν κατακτάται πηγαίνοντας μονόπαντα προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά. Κατακτάται ψηλαφίζοντας, πριν κάθε βήμα, το «κοινωνικώς ωφέλιμο» , αδιαφορώντας αν αυτό χαρακτηρίζεται (από τους ταμπελοποιούς) «Δεξιά» ή «Αριστερά» πορεία.

Ο Μίκης αυτό έκανε πάντοτε και γι’ αυτό μπέρδευε όσους σκέφτονται φορώντας κομματικές παρωπίδες. Και πάλι, αυτό κάνει, στα 85 του, επιμένοντας στη σταθερά του, που πάντοτε ήταν η διαφύλαξη της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας, που πρόσφατα έχει παραδοθεί (από το καθεστώς πολιτικό σύστημα) σε τρίτους, αλλοεθνείς.

Το ότι κάποιοι θα διαφωνήσουν με τη στάση του και θα τον κατηγορήσουν για καιροσκοπισμό (αν είναι δυνατόν ένας ευφυής άνθρωπος, όπως ο Μίκης, να καιροσκοπεί στα 85 του!!!) ή οτιδήποτε άλλο, είναι φυσικό και αναμενόμενο.

Η κομματική τύφλωση, σε πολλές περιπτώσεις, αποτελεί αθεράπευτο σύμπτωμα της Ελληνικής νοοτροπίας, γεγονός που δεν αφήνουν ανεκμετάλλευτο, τα κόμματα.

Αυτή την τύφλωση, ως αθεράπευτο σύμπτωμα, δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει καμία λογική.

Γι αυτό κι εγώ, παραιτούμαι κάθε τέτοιας προσπάθειας. Απλά, την περιμένω, σαν φυσικό κοινωνικό φαινόμενο.