Ποιός περιμένεις να νοιαστεί αν εσύ ο ίδιος δεν νοιάζεσαι για σενα;

Γράφει ο Aνιχνευτής 

 Είμαστε οι απολυμένοι, οι μακροχρόνια άνεργοι, αυτοί που ψάχνουν να βρουν οτιδήποτε, για χρήματα που δε φτάνουν με τίποτε να καλύψουν λογαριασμούς, χρέη, χαράτσια κι ό,τι άλλο "απίστευτο κι όμως ελληνικό" μπορεί να εμπνευστεί η κούτρα άρρωστων εγκεφάλων. Τι μένει για σίτιση, για τα απολύτως απαραίτητα έξοδα επιβίωσης; 
ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ;

Είμαστε αυτοί που μεταναστεύουν κατά κύματα όπου υπάρχει η υποψία εργασίας, κάτω συχνά από αντίξοες και σκληρές συνθήκες. Και, όχι σπάνια, γινόμαστε εκεί που καταλήγουμε αυτοί οι γεμάτοι αγωνία για το μέλλον, παρείσακτοι ξένοι που κοιτούσαμε κάποτε αφ'υψηλού στον τόπο μας και τους στολίζαμε και με διάφορα κοσμητικά επίθετα. Τώρα όσοι από εμάς έχουν πτυχίο, μεταπτυχιακό, ή
ό,τι άλλο εφόδιο για το οποίο σπουδάσαμε για ν'αποκτήσουμε ώστε να επιπλεύσουμε (ελπίζοντας όχι ως ναυαγοί) στην αγορά εργασίας, που πλέον μετατρέπεται σε εγχώρια γαλέρα βάναυσης δουλείας, ή εξειδικευτήκαμε σε κάποιο τομέα ή απλώς νιώθουμε ότι ως νέοι αντέχουμε να ξανοιχτούμε σε άλλα -καπιταλιστικά πάντα-πέλαγα για μια καλύτερη εργασιακή τύχη, την κάνουμε κατά χιλιάδες στην αλλοδαπή. Ελπίζοντας να μη ξαναχρειαστεί να ξεβραστούμε στην άκρως εχθρική για νέους-γέροντες-εργαζόμενους κι ανέργους ημεδαπή...Κι αν κάποιοι οδύρονται που ετούτη η χώρα φυλορροεί από επιστημονικά μυαλά, από άτομα με δυνατότητες και προοπτικές, από άτομα στην καλύτερη παραγωγική περίοδο της ζωής τους, η απάντηση και πάλι έρχεται κοφτή και με απροκάλυπτη ευθύτητα: ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ;

Είμαστε το νέο ζευγάρι που τα φέρνει πολύ δύσκολα βόλτα κι αν και θα'θελε να φέρει παιδί στον κόσμο, αμέσως μετά σκέφτεται σε τι είδους κόσμο; Αυτόν της "ανάπτυξης", των κατασχέσεων, των χαρατσιών, της ανεργίας, του υποσιτισμού; Για να μας καταλογίζει δικαιολογημένες ευθύνες μετά; Κι αμέσως αλλάζουμε πανικόβλητοι γνώμη. Κι ας οδύρονται οι στατιστικολόγοι, και όχι μόνο, ότι το 2025 οι ηλικιωμένοι άνω των 65 θ'αποτελούν το 23%(!!!) του εγχώριου πληθυσμού κι ότι κάθε γενιά για ν'αναπαραχθεί χρειάζεται 2,1 παιδιά κατά μέσο όρο ανά γυναίκα κι όχι βέβαια 1,3 παιδιά, νούμερο-κόλαφος γύρω απ΄το οποίο κινείται ο δείκτης στη χώρα των μνημονίων και των "σωτήρων" και των υποσχέσεων για εξόδους σε-νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές πάντα-αγορές. Οπότε τι έχουν να πουν οι "πατριώτες" δουλεύοντες σκληρά για την "ανάπτυξη" της "Ελλάδας τους", η οποία αφαιρεί κάθε κίνητρο για την άνθιση της νέας ζωής; Η απάντηση βγαίνει από υψηλά ιστάμενες γκριμάτσες κάλπικης αισιοδοξίας ή χαζοχαρούμενης αμηχανίας: ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ;

Είμαστε οι μαθητές της δημόσιας πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που όλο και πιο συχνά τη βγάζουν με ένα γεύμα ολόκληρη μέρα. Που βλέπουν τους γονείς τους να χάνουν την αξιοπρέπειά τους, να μη μπορούν να ταΐσουν την οικογένειά τους και να καταλήγουν στην κατάθλιψη, τα ψυχολογικά προβλήματα (με άμεσο αντίκτυπο και σε μας) και στην αυτοκαταστροφή. Που είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα ψυχοκτόνο μαζοχιστικό και δίχως βιωματικά οφέλη δόκανο ανταγωνιστικών εξετάσεων και επίτευξης υψηλού βαθμού (κάτι σαν το χάι σκορ των βιντεογκέημς της εικονικής βαναυσότητας), για να γίνουμε οι υπάκουοι, αγόγγυστοι εξειδικευμένοι σκλάβοι της κοινωνικής βαναυσότητας. Και στο ερώτημα: πού στο διάβολο πετιέται έτσι αλόγιστα η παιδική μας κι εφηβική μας ηλικία; Η απάντηση με καρμπόν στοχεύει χωρίς έλεος κι εμάς, ειδικά εμάς: ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ;

 Αιμορουφήχτρες, δολοφόνοι, δημαγωγοί, αρχιερείς της υποκρισίας, μισάνθρωποι, ανέραστοι χαρτογιακάδες, καρεκλοβολεψάκηδες, καταχραστές δημόσιου πλούτου, παράνομοι καταπατητές κάθε έννοιας λογικής και ευνομίας...

...είστε αυτοί που τόσο κυνικά ΔΕ ΝΟΙΑΖΕΣΤΕ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ, που δε δίνετε δεκάρα ή μάλλον τσακιστό ευρώ (αυτό που κάποτε μας λέγατε πόσο ισχυρό είναι και πόση ευρω-αλληλεγγύη περιέχει και με παραποιημένα στοιχεία μας πετάξατε μέσα στο λαοκτόνο λάκκο του).

Κι όσους επαγγελματίες συνδικαλισταράδες και δημοσιογράφους και προπαγανδιστές και ρουφιάνους και ροπαλοφόρους ψυχανώμαλους φρουρούς της νομιμότητάς σας κι αν επιστρατεύσετε για να καταστείλετε ποικιλοτρόπως την συσσωρευμένη, κοχλάζουσα σαν πυριτιδαποθήκη ΟΡΓΗ μας, πιστεύετε ότι θα καταφέρετε τελικά να μας ξεφορτωθείτε όσους περισσότερους μπορείτε, να μας υποτάξετε τους υπόλοιπους ή, αν ζοριστείτε άσχημα, να μας βαρέσετε στο ψαχνό και να συνεχίσετε απρόσκοπτα τις μπίζνες; Ότι είμαστε πρόθυμοι να συμβιβαστούμε με αυτή την προδιαγεγραμμένη (και υπογεγραμμένη πολλάκις στα τροϊκανά κουρελόχαρτα) μοίρα;

ΠΗΓΗ