Του Σταύρου Χριστακόπουλου
«Αυτή η κυβέρνηση θα προωθήσει την επικύρωση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου και θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου 2012. (...) Πιστεύουμε επίσης ότι οι εκλογές θα εξομαλύνουν την κατάσταση στην Ελληνική κοινωνία, εκτονώνοντας τις πολιτικές πιέσεις και αποτρέποντας σοβαρές κοινωνικές αναταραχές». Αυτά έλεγε ο Σαμαράς στις 13 του μηνός, στην επιστολή που απέστειλε στους ηγέτες της ευρωδεξιάς.
Αυτό – δηλαδή οι εκλογές τον Φεβρουάριο – ήταν το υποτιθέμενο δικό του κέρδος (πείτε το και... αντάλλαγμα) για να συναινέσει στη συγκυβέρνησηΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. – ΛΑΟΣ: ότι το πολιτικό κουβάρι θα ξετυλιγόταν στην κάλπη και ο ελληνικός λαός θα αποκτούσε τουλάχιστον μια κυβέρνηση, έστω και συνασπισμού, η οποία θα είχε την εκλογικήνομιμοποίηση που λείπει εντελώς από τη σημερινή.
Αυτό το υποτιθέμενο κέρδος για τον Σαμαρά έγινε χθες καπνός. Τα αποσπάσματα που διαβάσατε παραπάνω εξαφανίστηκαν από τη δεύτερη επιστολή, την οποία ο πρόεδρος της Ν.Δ. απέστειλε χθες στην τρόικα (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και το Eurogroup, αποσπώντας μάλιστα την κατ’ αρχήν θετική αντίδραση Γαλλίας και Γερμανίας.
Προσέξτε όμως μια λεπτομέρεια: Η χθεσινή επιστολή... διατήρησε τις επιφυλάξεις που διατύπωνε η πρώτη προς το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα – και μάλιστα με τις ίδιες εκφράσεις. Δηλαδή:
● Χαρακτηρίζει ανεπιτυχή την εφαρμογή «εργαλείων» όπως η περικοπή των δημοσίων δαπανών, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και η αξιοποίηση της ανεκμετάλλευτης ακίνητης δημόσιας περιουσίας, παρότι δεσμεύεται ότι τα στηρίζει.
● Λέει ότι «συγκεκριμένες πολιτικές πρέπει να τροποποιηθούν προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιτυχία του Προγράμματος. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο, αφού, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες ευρωπαϊκές προβλέψεις για την οικονομία, η Ελλάδα το 2012 θα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που θα βρίσκεται πέντε συνεχή έτη σε ύφεση!».
● Προϊδεάζει για «βιώσιμες εναλλακτικές πολιτικές», αλλά «αυστηρά εντός του πλαισίου που περιγράφεται από το Πρόγραμμα».
Αυτό το περιεχόμενο της πρώτης επιστολής λοιπόν υπάρχει και στη δεύτερη, η οποία μάλιστα στη Ν.Δ. θεωρείται βέβαιο πως θα γίνει αποδεκτή από τρόικα και ευρωζώνη. Στη Συγγρού μάλιστα επικαλούνταν και«προεργασία» η οποία είχε ήδη γίνει και εξασφάλιζε την αποδοχή της επιστολής.
Γιατί, λοιπόν, τα πραγματικά αφεντικά της χώρας θα δεχθούν μια επιστολή την οποία είχαν προηγουμένωςαπορρίψει; Μόνο επειδή ο Σαμαράς παραιτείται από την επιδίωξή του για εκλογές; Είναι αυτός επαρκής λόγος; Αν την ερχόμενη Τρίτη επισημοποιηθεί η αποδοχή της, τότε... μάλλον είναι. Και, σ’ αυτή την περίπτωση, αποδεικνύεται τι ακριβώς ήταν αυτό που ενοχλούσε ειδικά τη Γερμανία: οι εκλογές.
Ακόμη όμως κι αν οι Γερμανοί – κυρίως – αλλά και οι υπόλοιποι ευρωκράτες και το ΔΝΤ ζητήσουνπεραιτέρω «βελτίωση» της επιστολής, ο Σαμαράς και η Ν.Δ. έχουν ήδη εγκαταλείψει τη διεκδίκηση περί διεξαγωγής εκλογών. Έτσι οι Ευρωπαίοι «φίλοι» και «εταίροι» μας, ύστερα από τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, τώρα μπλοκάρουν επισήμως και τις εκλογές.
Επισημοποιούν έτσι ότι πάντα μια «φυτευτή» κυβέρνηση είναι προτιμότερη από μια εκλεγμένη. Ιδιαίτερα την ώρα που παίζονται και διαμορφώνονται οι όροι της χρεοκοπίας και της ασφυκτικής διακυβέρνησης της Ευρώπης από τη Γερμανία.
Έπεσε πολύ ξύλο...
Γιατί όμως καίγονται οι Γερμανοί να μην γίνουν εκλογές στην Ελλάδα – τουλάχιστον τώρα; Απλώς επειδή πιστεύουν ότι ο Σαμαράς θα τους κάνει... κόνξες και θα ζητήσει «αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου»; Προφανώς όχι, διότι ο ίδιος ο πρόεδρος της Ν.Δ.:
● Βάζει μόνος του πιπέρι στη γλώσσα του για να θυμάται να μην ξαναπεί την απαγορευμένη λέξη. Όπως άλλωστε έχει ειδοποιηθεί αρμοδίως, αυτή είναι μια σκέψη που δεν μπορεί όχι να τη λέει κάποιος, αλλά ούτε καν να τη σκέπτεται.
● Με την αποδοχή της συγκυβέρνησης υπό τον Παπαδήμο έχει ήδη συγκατανεύσει σε όσα επαχθέστατα για την Ελλάδα με λεπτομέρειες σημειώναμε χθες («Την υπογραφή μας να ξέρουμε πού τη βάζουμε»).
Ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι η Γερμανία, πέραν όλων των άλλων, προκειμένου να αποδεχθεί τη θέσπιση ευρωομολόγου, βάζει ζήτημα εσπευσμένης αλλαγής των ευρωσυνθηκών, για τους λόγους που από χθες έχουμε εξηγήσει. Άλλωστε γι’ αυτό την κυβέρνηση Παπαδήμου ακολούθησε η παρόμοιας λογικής κυβέρνηση Μόντι στην Ιταλία. Στο σημερινό «Ποντίκι» θα βρείτε πολλά ενδιαφέροντα επ’ αυτού...
Ένας επιπλέον λόγος βιασύνης για τη Γερμανία είναι ότι ήδη οι αγορές τής έτριξαν τα δόντια για τα καλά. Βγήκε χθες να δανειστεί με δεκαετή ομόλογα 6 δισ. ευρώ και με το ζόρι της έδωσαν λίγο πάνω από τα μισά, εκ των οποίων... τα μισά έβαλε η... Bundesbank! Με αυτή την τουφεκιά το αποκαλούμενο «έξυπνο χρήμα» χτύπησε πολλά τρυγόνια:
1. Τιμώρησε τη Γερμανία για την απροθυμία της να «τρέξει» την απαιτούμενη από τις αγορές «λύση» του ευρωομολόγου, αλλά και να αποδεχθεί ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ως «ύστατου δανειστή».
Μάλιστα το έκανε την ημέρα που οι Γερμανοί, όπως αναμενόταν, εμφανίζονταν δύσθυμοι στην πρόταση της Κομισιόν με τις τρεις εκδοχές ευρωομολόγου. Και την ώρα που στη γερμανική Βουλή η Μέρκελ διακήρυσσε ότι ο ρόλος της ΕΚΤ δεν νοείται να αλλάξει.
2. Έδειξε στο αφεντικό της ευρωζώνης ότι ο τελικός του στόχος είναι η ίδια η Γερμανία.
3. Σε συνδυασμό με τη σαφή απειλή του οίκου Fitch για υποβάθμιση της Γαλλίας, έριξε μια τροχιοδεικτική βολή υποσημειώνοντας ότι κανείς δεν μπορεί να νιώθει ασφαλής σε αυτή την κρίση.
4. Έθεσαν ένα μεγάλο πρόβλημα: Αν η Γερμανία δεν μπορεί να δανειστεί, τότε πώς το περίφημο EFSF, το προσωρινό ταμείο χρηματοπιστωτικής στήριξης της ευρωζώνης, θα βρει τα κεφάλαια για να... «διασώζει» χώρες που κινδυνεύουν με χρεοκοπία;
Μόλις πριν από λίγες μέρες το ίδιο το EFSF, επιχειρώντας να δανειστεί 5 δισ. ευρώ για να χρηματοδοτήσει την Ιρλανδία, βρήκε μετά βίας λίγο περισσότερα από τα μισά, αναγκαζόμενο μάλιστα να βάλει και 100 εκατ. από την... τσέπη του. Το μήνυμα λοιπόν είναι ότι η εμπιστοσύνη των αγορών όχι μόνο προς την ευρωζώνη, αλλά και προς την ίδια τη Γερμανία, έχει κλονιστεί σοβαρότατα.
Σε αυτό το πλαίσιο ας λάβουμε σοβαρά υπόψιν την προειδοποίηση πολλών αναλυτών ότι, π.χ., η Ιταλία είναι «πολύ μεγάλη για να διασωθεί από το EFSF», και μάλιστα με κόλπα τύπου αύξησης των εγγυήσεων. Ζητείται ζεστό χρήμα και, αν δεν βρεθεί, θα έχουμε πολλά ζητήματα στο άμεσο μέλλον.
5. Επιβεβαίωσαν όσους υποστηρίζουν ότι η θέσπιση του ευρωομολόγου θα ανοίξει ένα τεράστιο πεδίοκερδοσκοπίας. Ας το κάνουμε λίγο πιο λιανά: Τι έδειξαν, μεταξύ άλλων, χθες οι αγορές στη Γερμανία; Ότι η προοπτική εγγύησης του ευρωπαϊκού χρέους αδυνατίζει την ίδια, ιδιαίτερα σε περίοδο που η ευρωζώνη πηγαίνει για ύφεση και η Γερμανία ενδέχεται να απειληθεί τουλάχιστον με στασιμότητα.
Οι αγορές, προβλέποντας ότι μεσοπρόθεσμα τα επιτόκια της Γερμανίας θα αυξηθούν, προτιμούν να αγοράσουν αργότερα με μεγαλύτερες αποδόσεις. Την ίδια ακριβώς λογική θα ακολουθήσουν και με το EFSF, αλλά και με το ευρωομόλογο, το οποίο οι περισσότεροι εκτιμούν ότι η Γερμανία σύντομα θααποδεχθεί αδυνατώντας να εμμείνει στη σημερινή της άρνηση.
Με άλλα λόγια οι «επενδυτές» βλέπουν ότι ένας νέος μεγάλος γύρος κερδοσκοπίας αρχίζει πάνω στα ερείπια της ευρωπαϊκής (και οσονούπω της γερμανικής) αξιοπιστίας.
Αυτήν ακριβώς την ώρα, λοιπόν, η Ελλάδα βιάζεται να απεμπολήσει όλα της τα δικαιώματα, να αλλάξει το νομικό καθεστώς του χρέους της, να διασφαλίσει πλήρως τους δανειστές της και να παραχωρήσει περιουσία, δημοσιονομική και πολιτική κυριαρχία. Για χάρη του ευρώ, το οποίο εν τω μεταξύ... καταρρέει!
Όσοι συμπράξουν σε αυτό το έγκλημα, πού πάνω στη Γη θα βρουν τόπο να κρυφτούν;
Το τελευταίο δίμηνο του έτους για τόκους και λοιπές δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους απαιτούνται περίπου 1 δισ. ευρώ, για χρεολύσια περίπου 9,9 δισ. ευρώ, για τη μισθοδοσία περίπου 3,8 δισ. ευρώ. Συν τοις άλλοις, στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Δεκεμβρίου «τρέχουν» λήξεις ομολόγων περίπου 3 δισ. ευρώ, όπως επίσης λήξεις εντόκων γραμματίων 4 δισ. Ευρώ.
Posts
